Sanço Panza

Bir basitlik sarar etrafını sanço panzanın,ölüm kapısını çalınca.
Her yer aynı kokar, aynı görünür her şey.
Yaşamı bir yara gibi sırtında taşımış Sanço Panza açmak istemez yine de.

Kapılar çalınır ve tek bir şey istenir Sanço Panzadan.
Ölmekle çakıl taşı olmak arasında fark mı var?
İkisinde de Sanço Panza yoktur.
Tüm çakıl taşları benzerdir ve Sanço Panza özeldir.

Sanço Panzanın buzu inceldi, Ruhum da zamanla kirlendi.
Sanço Panz kapıyı açsana, çocuklara balon satsana.
Bugün Sanço Panza günü, tüm nehirler ona birikecek, 
tüm sevgililer onda buluşacak, 
bir yağmur yağdı mı altına sığındığı çatı Sanço Panza olacak.


Sanço Panza kapıyı açsana, çocuklara balon satsana.
Dilimi düğümlemesinler, sakın! 
Sanço Panza eriyip giden bir yparak değil, baharın adıdır.
Erinmem şarkısını söylemeye, Sanço Panza unutmadığım bir dua gibidir.
Tüm çiçekler Sanço Panza kokar artık, Sanço Panza her yerde!

Yaşam ne de tanıdıktır Sanço Panzaya, yakasını sıkan bu yabancı da kim?
Ne de çabuk bozulur arası ölümlerin onunla, Sanço Panza da Tanrı olmayı dilemiştir.
Nedir  Sanço Panzanın yapmayı unuttuğu? Neden şimdi eski mobilyalar gibi terkedilmiştir?
Tenefüse giden çocukların yarım bırakılmış sandviçleri gibidir.

Artık vakit geldi, kapılar daha gür çalıyor, 
Sanço Panza ölümden hızlı koşabilir mi?
Kaç Sanço Panza pudra bahçeye kaç, en sevdiğin anıya sığın,
Sen bitmeyecek bir şiirsin.

Sanço Panzayı eyerleyemeyecekler, ben her nefesimde Sanço Panzanın ölümünü azarladıkça
Sanço Panza kapıyı açsana, çocuklara balon satsana.

Her yerimde Sanço Panzanın izler, Sanço Panza her yerime işlemiş.
Bir günah gibi peşimde, nefes alamam Sanço Panza ölürse.
Eğer ölürsen de salı günü ölme Sanço Panza, bir adam o gün kızgındı demesinler.
Dünyaya verilmiş bir sadakasın sen, seni bir muska gibi boynumda taşıyacağım.

Sanço Panza ruhumu besleyen bir vecizedir, savaşı da tarihledir.
Eğer söylenirse son şarkı ve geçmezse adın,
Giderse çocuklar evlerine terli ve derlerse bugün Sanço Panzayı düşünmedim.
İşte o zaman aşağıladığın çakıl taşlarından bile değersiz olacaksın.

Ağlayış ve diş gıcırtıları şimdi ruhuma sızar,
Ölüm ne de çirkin sırıtır Sanço Panzaya.
Bir salı günü azalır olasılıklar, geçer demir raylar üstünden.
Bekliyorlardı yoldaşlar, almak için kalan parçaları Sanço panzadan.
Ancak yanıldılar hep birlikte, ölemezdi Sanço Panza.
Çünkü bir şiirin adıydı artık Sanço Panza.
Sanço Panza kapıyı açsana, çocuklara balon satsana.